to kierunek w literaturze i sztuce rozwijaj±cy siê w latach 1590 - 1770, pocz±tkowo we W³oszech, pó¼niej w ca³ej Europie, a tak¿e w Ameryce £aciñskiej. Charakterystyczne cechy sztuki barokowej: monumentalizm, bogactwo, iluzjonizm, efektowno¶æ materia³ów, przepych kolorów. W malarstwie renesansowa harmonia zosta³a zast±piona [..]

dobór i zestawienie barw charakterystyczne dla okre¶lonej kompozycji malarskiej, okre¶lonego artysty lub ca³ego kierunku artystycznego.

kierunek w sztuce wystêpuj±cy pod koniec XIX i na pocz±tku XX wieku. We Francji i Anglii zwany Art Nouveau, w Niemczech - Jugendstil, we W³oszech Stile Liberty, w Belgii - Modern Style, w Polsce - M³oda Polska. Pojawi³ siê jako sprzeciw wobec historycyzmu i akademizmu w sztuce. Cechy charakterystyczne stylu - asymetria, atektoniczno [..]

termin powszechnie stosowany na okre¶lenie tkaniny dekoracyjnej wytworzonej do 2 po³owy XVII wieku. Nazwa wywodzi siê od miasta w pó³nocnej Francji, gdzie znajdowa³ siê o¶rodek produkcji tapiserii w XIV-XV wieku. Arrasy stanowi³y rodzaj dekoracji ¶ciennej. By³y tkane zazwyczaj splotem p³óciennym, rzadziej rz±dkowym. Stosowano nici w [..]

przedmiot lub symbol pomagaj±cy okre¶liæ przedstawian± postaæ.

mieszanina dwóch nie ³±cz±cych siê ze sob± cieczy, w których jedna jest zawieszona w drugiej w postaci bardzo drobnych kropelek. Dla utrwalenia efektu zemulgowania cieczy u¿ywa siê dodatkowej substancji, tzw. emulgatora.

przesadne i o¶mieszaj±ce podkre¶lenie charakterystycznych cech przedstawianych postaci, przedmiotów lub wydarzeñ.

sposób ustawienia ca³ej postaci tak, aby ciê¿ar cia³a spoczywa³ na jednej nodze.

temat w malarstwie wyodrêbniony jako samodzielny gatunek ukazuj±cy widoki natury. Pejza¿ o przewadze motywów architektonicznych, to weduta, a o przewadze tematów morskich - marina.

w pejza¿u grupa postaci lub zwierz±t wprowadzonych do kompozycji.