]. Nale¿y do grupy po¶rednich fortów toruñskich i jest przyk³adem standardowego miêdzypolowego dzie³a piechoty wprowadzonego instrukcj±  z dnia 30.06.1887 r. przez Komitet In¿ynierski Sztabu Generalnego Niemiec.Otrzyma³ on kszta³t zbli¿ony do trapezu. Wyró¿nia³ siê spo¶ród innych wodn± fos±  o regulowanej g³êboko¶ci, o któr± m.in. oparta zosta³a w [..]

jeden z podstawowych rodzajów wojsk uzbrojony w dzia³a. Obejmowa³a machiny miotaj±ce, po wynalezieniu prochu strzelniczego dzia³a ró¿nych typów i kalibrów, sprzêt pomocniczy oraz urz±dzenia do transportu, jak te¿ oddzia³y obs³uguj±ce;

potoczna nazwa ¿elbetonowego obiektu fortyfikacyjnego;

cze¶æ dzie³a obronnego lub jego elementu od strony przedpola;

droga dojazdowa do fortu, odchodz±ca od drogi rokadowej, najczê¶ciej os³oniêta wa³em;

usytuowana miêdzy przeciwskarpa rowu a stokiem bojowym g³ównym, który os³ania³ drogê przed obserwacja i ogniem p³askotorowym. S³u¿y³a dla ruchu wojsk broni±cych twierdzy wzglêdnie fortu oraz jako chodnik stra¿y (ront).Zaczepny charakter obrony twierdzy spowodowa³ wyposa¿enie jej w poprzecznice oraz obszerne place broni, rozwój artylerii zdecydowa³ [..]

zasadniczy element obwodu obronnego w systemie umocnieñ XVIII – XX w., dzie³o obronne stanowi±ce czê¶æ twierdzy, przystosowane do samodzielnej obrony okrê¿nej, z regu³y w powi±zaniu z s±siednimi umocnieniami;

fort umieszczony na miêdzypolu fortów g³ównych, zazwyczaj mniejszych rozmiarów i obsadzony mniej liczn± za³og± ni¿ fort g³ówny;

forma przeszkody stosowana od staro¿ytno¶ci po czasy nowo¿ytne; rów, czêsto wype³niony wod±;

element obronny fortu przeznaczony do obrony wnêtrza fosy ogniem prowadzonym w jednym kierunku lub dwóch przeciwleg³ych kierunkach, odrêbna budowla wtopiona w stok (kaponiera wewnêtrzna) lub przeciwstok (kaponiera zewnêtrzna) fosy. Ze wzglêdu na usytuowanie wyró¿niana jest te¿ m, in. Kaponiera barkowa i czo³owa;