(entablatura) -w architekturze klasycznej najwyższy, poziomy, spoczywający na kolumnach lub ścianach, trójdzielny człon budowli, składający się z architrawu,fryzu i gzymsu.

zespół belek, ułożonych w jednej płaszczyźnie, tworzących strop; w architekturze antycznej zespół złożony z architrawu i gzymsu lub fryzu

najwyższy, poziomy, opierający się na k0lumnach lub ścianach, trójdzielny człon budowli, składający się z gzymsu, fryzu i architrawu.

dawniej najwyższy, poziomy, spoczywający na kolumnach lub ścianach, trójdzielny człon budowli, składający się z architrawu, fryzu i gzymsu. Proporcje belkowania oraz zdobienie zależały od danego porządku architektonicznego.

1. «układ belek stanowiących element nośny stropu, mostu»

Pojęcie belkowanie ma dwa znaczenia: belkowanie w architekturze belkowanie w budownictwie

Belkowanie, entablatura (w architekturze klasycznej) – element konstrukcyjny leżący poziomo na kolumnach, półkolumnach i pilastrach. Składa się z trzech części: architrawu, fryzu i gzymsu.

Belkowanie – zespół belek ułożonych w jednej płaszczyźnie, zazwyczaj równolegle do siebie (np. belkowanie stropu lub mostu). W najprostszym belkowaniu tzw. jednoprzęsłowym belki podparte są tylko na k [..]