wykrzyknik wyrażający zdziwienie, podziw, zwątpienie. Całå rodźϊna śë ćeséła, ba, nawet wsystke znajóme.

zwrot używany w dialogach dla potwierdzenia zgodności stanowiska, aprobaty. Ba nó jådź, jek trzeba.

(dawna nazwa: Babźϊ Borek) ż - 1. nazwa miejscowości w gm. Łyse, pow ostrołęcki. Dżϊś w Babźe jest muzyka.

ż - 1. żona pogardl. Mojéj babźe nϊcht ńe dogodźϊ. 2. postać o złym charakterze, występująca w bajkach. Łućekåj, bo baba jϊdźe! 3. Zaschnięta wydzielina w nosie. Dåj, to ćϊ wyćągnë babë. [..]

ż - zabawa dziecięca podobna do "zabawy w chowanego".

ż - 1. metalowy przyrząd do klepania ostrza kosy. Poklepśë kosë na båbce. 2. babcia, båbcyne (czyje ?) babci, babki. Båbcyne pśeńądze, båbcyn kufer.

mieszkaniec wioski Baba, gm. Łyse, pow. ostrołęcki.

n, D. babźéch łusów, - grzyb piestrzenica. Pódźëm na babźe łusy.

m, młode pędy sosny spożywane na przednówku (przed nowymi zbiorami). Jek ńϊma co jeść, to dobry jϊ babźϊ chléb.

czas. ~ë, ~ys, ~ëm, ~yta, åc, ~åcta - pamiętać, przypominać. Ńe båcë, kedy to béło. Łaby båcta ło dźećach!