Określenie na prze­ciw­nika, który na­piera głow­nią na na­szą głow­nię.

Zestaw tech­nik po­le­ga­ją­cych na zsu­nię­ciu wła­snej głowni z mie­cza prze­ciw­nika i ude­rze­nie po jej dru­giej stro­nie.

Zestaw tech­nik, które zmie­niają tra­jek­to­rię ataku prze­ciw­nika (pchnię­cia lub ude­rze­nia), jed­no­cze­śnie go tra­fia­jąc.

Pchnięcie. W na­ukach Liechtenauera wy­mie­niane są pchnię­cia górne (obere Ansetzen) i pchnię­cia dolne (untere Ansetzen). Każde pchnię­cie można wy­ko­nać w do­wolne otwar­cie.

Jedna z czte­rech po­staw dłu­giego mie­cza wy­mie­nio­nych w na­ukach Johannesa Liechtenauera; sztych mie­cza wy­mie­rzony jest w zie­mię przed szer­mie­rzem, miecz trzy­many jest w wy­cią­gnię­tych [..]

Moment, w któ­rym spo­ty­kają się głow­nie mie­czy.

Jedna z klu­czo­wych kon­cep­cji tak­tycz­nych za­war­tych w na­ukach Johannesa Liechtenauera, po­dział ciała ludz­kiego na cztery czę­ści wzdłuż li­nii pio­no­wej dzie­lą­cej ciało na pół oraz na wy­ [..]

Walka z prze­ciw­ni­kiem nie­opan­ce­rzo­nym lub lekko opan­ce­rzo­nym; uży­wane też na okre­śle­nie walki dłu­gim mie­czem opi­sa­nej przez Johannesa Liechtenauera.

Jeden z pod­sta­wo­wych ro­dza­jów broni w śre­dnio­wie­czu; prze­waż­nie prze­zna­czony do pchnięć.

Kluczowa kon­cep­cja dla szer­mierki mie­czem, któ­rej ce­lem jest od­po­wied­nie wy­bra­nie tech­niki w za­leż­no­ści od na­ci­sku, jaki prze­ciw­nik wy­wiera swoim mie­czem.