prąd filozoficzny w średniowiecznym Kościele Katolickim, który zakładał iż każdy z dogmatów i prawd wiary powinien być uzasadniony za pomocą rozumu i racjonalnych argumentów.

okres w f. odznaczający się dominacją problematyki religijnej i ustaloną metodą rozważań filoz. Gł kier. albertyzm, tomizm, skotyzm, okhamizm.

(1.1) imię żeńskie; | (1.1)

(¶.³c. scholastica od ³c. ‘dysputy szkolne’ lm. od scholasticus ‘szkolny’) 1. filoz. kierunek w ¶redniowiecznej filozofii chrze¶cijañskiej d±¿±cy do rozumowego obja¶nienia prawd religijnych na podstaw [..]

Scholastyka (X/XI w.) – pierwsza opatka św. Lamberta w Somlóvásárhely. Dawniej uchodziła za córkę węgierskiego księcia Gejzy; obecnie przyjmuje się, że była jego daleką krewną.

Scholastyka – termin wieloznaczny, oznaczający początkowo naukę uprawianą na średniowiecznych uniwersytetach. Następnie zaczął oznaczać nurty teologiczne i filozoficzne tam uprawiane, a także specyfic [..]

scholastyka (łac.) – nurt w europejskiej filozofii średniowiecznej, Scholastyka – imię żeńskie, Święta Scholastyka – święta katolicka, siostra świętego Benedykta (z Nursji).