(rogacina) Krótka pika, do długości 3 metrów, z czego ok 1 m przypadało na grot z hakiem. Stosowana przez oddziały lekkiej jazdy, a także podczas polowania na niedźwiedzie. Po XVI wieku wyszła z użycia, ale nazwę używano szerzej w odniesieniu do włóczni lub kopi.

dawna myśliwska broń drzewcowa (dl. ok. 220 cm) o szerokim grocie, zaopatrzonym w wystający z boku hak-róg lub poprzeczkę.

(ukr.) hist., wojsk. drzewcowa broñ my¶liwska i bojowa u¿ywana od XVI do XVII w. przez jazdê lekk±, w kszta³cie dzidy z hakiem przy grocie, uniemo¿liwiaj±cym zbyt g³êbokie jej wbicie.