1 |
konsonant (1.1) spółgłoska | (1.1) | (1.1) spółgłoska | (1.1) en konsonant, konsonanten, konsonanter, konsonanterne | (1.1) ''Undersøgelser viser, at vokaler kan aflæses på munden med en sikkerhed på ca. 7 [..]
|
2 |
konsonant (1.1) spółgłoska | (1.1)
|
3 |
konsonantkonsonant -en -er spółgłoska f
|
4 |
konsonantkonsonant, konsonancie, konsonantach, konsonantami, konsonantem, konsonantom, konsonantowi, konsonantów, konsonantu, konsonanty
|
5 |
konsonant(³c. consonans, -ntis ‘wspó³brzmi±cy’ od consonare ‘razem brzmieæ’) jêzykozn. spó³g³oska; konsonantyczny spó³g³oskowy; konsonantyzacja proces przekszta³cania siê g³oski lub ich grupy w okre¶lon± spó³g [..]
|
<< konsonans | konsorcjum >> |