1 |
kadukInne określenie diabelstwa, czyli istoty mającej w sobie krew biesa.
|
2 |
kaduk (1.1) spadek pozostawiony bez dziedziców; | (1.2) diabeł, czart | (1.1) ''Kaduk w średniowieczu przypadał władcy.'' | (1.2) ''Widocznie kaduk mnie opętał i nosił. Ale z duszą chrześ [..]
|
3 |
kadukspadek bez dziedzica, epilepsja, diabeł.
|
4 |
kadukpuścizna
|
5 |
kaduk(łac. caducus – bezpański) 1. prawo do przejęcia przez państwo majątku osoby, która nie pozostawiła testamentu ani spadkobierców 2. pot. czart, diabeł
|
6 |
kadukkaduk, kaduka, kadukach, kadukami, kaduki, kadukiem, kadukom, kadukowi, kaduków, kaduku
|
7 |
kadukDiabeł, Szatan, Czart. 1.-Do Kaduka! 2.-U Kaduka!
|
8 |
kaduk1.czart Przykład użycia: 1. ... w oczy. Ruszajcie do...Urwał, słysząc chrapanie konia.- Niech to kaduk! - warknął. - Za późno! Już tu są! Łby pod kaptury, elfy... Źródła przykładów: własne, SJP PWN Korpus języka polskiego
|
9 |
kaduk(³c. caducus ‘bez w³a¶ciciela, bezpañski’ od cadere ‘upadaæ’) 1. w prawie rzym. i ¶redniowiecznym - prawo do spadku po osobie, która nie pozostawi³a testamentu, przys³uguj±ce najczê¶ciej panuj±cemu lu [..]
|
10 |
kadukKaduk (łac. caducus 'upadający', później 'bezpański') – spadek pozostawiony bez dziedziców. Instytucja prawna wywodząca się z prawa rzymskiego (ius caducum). Związana jest z ograniczeniem dziedziczeni [..]
|
11 |
kaduk1) pot. kaduk wie ‘nie wiadomo’. Fraza. Kaduk ‘daw. diabeł, bies, czart’. ♦ Cholera, choroba wie; diabli wiedzą.
|
<< kaduceusz | kafar >> |