1) książk. dziecię fortuny ‘o człowieku cieszącym się powodzeniem w życiu’. Wyrażenie rzeczownikowe. ♦ Dziecko szczęścia.

(hucul.) burza, huragan

fortuna, fortun, fortunach, fortunami, fortuną, fortunę, fortunie, fortuno, fortunom, fortuny

Fortuna – polska gra planszowa wydana w 1984 przez Spółdzielnię Rzemieślniczą „Żoliborz”. Zasady gry są zbliżone do Monopoly. Gra przedstawia realia Warszawy z początku XX wieku, nazwy poszczególnych [..]

Fortuna – gmina w Hiszpanii, w prowincji Murcja, w Murcji, o powierzchni 149,33 km². W 2011 roku gmina liczyła 10 098 mieszkańców.

Fortuna – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kalifornia, w hrabstwie Humboldt. Według spisu ludności przeprowadzonego przez United States Census Bureau w roku 2010, w Fortuna mieszka 11 926 mies [..]

Fortuna – amerykańska komedia kryminalna z 1975 roku.

Fortuna – polski film fabularny z 1972 roku. Ekranizacja powieści Andrzeja Struga p.t. Fortuna kasjera Śpiewankiewicza (1928). Plenery: Wrocław.

Fortuna – w mitologii rzymskiej bogini kierująca ludzkimi losami jako bóstwo zarazem szczęścia i nieszczęścia.

(1.1) los, szczególnie ten dobry | (1.2) wielkie bogactwo | (1.1-2) {{odmiana-rzeczownik-polski | (1.2) ''Swoją fortunę odziedziczyłem po dziadku.'' | (1.1) ślepa fortuna • kusić fortunę • fortun [..]

(³c. ‘los’) 1. mit. rzym. Fortuna, bogini losów ludzkich, pomy¶lno¶ci. 2. ekon. wielki maj±tek, bogactwo. 3. przen. los, przeznaczenie; fortunny szczê¶liwy; wykonany przy sprzyjaj±cych okoliczno¶ciach [..]