1 |
ciupaććupać| cz. ndk. ~ ciupnąć |ćupnůńć| dk. ‘rozłupywać duży kawałek drewna na mniejsze za pomocą siekiery’
|
2 |
ciupaćrąbać
|
3 |
ciupaćrąbać siekierą (np.: Antek od rana ciupie drewka.)
|
4 |
ciupaćInaczej pojechać, nawrzucać komuś, obrazić kogoś, zbesztać. Patrz na Ryśka, ale ciupie Romkowi.
|
5 |
ciupaćr±bać
|
6 |
ciupaćrąbać
|
7 |
ciupaćrąbać np. drzewo "ciupej te klocki, yno se palca nie uciupej
|
8 |
ciupaćzob. ciupnąć.
|
<< ciuk | furgać >> |