1 |
birbantdaw. «człowiek prowadzący życie hulaszcze, próżniacze» • birbancki
|
2 |
birbant(wł. szelma, łajdak) utracjusz, hulaka - zapewne stąd: "bimbać sobie", czyli nie dbać o majątek rodowy.
|
3 |
birbant (1.1) mężczyzna prowadzący hulaszczy tryb życia | (1.1) {{odmiana-rzeczownik-polski | (1.1) ''Ojciec całe życie był birbantem, dbał o uciechy, ale własne, zaś rodzinę traktował jak piąte koło u wo [..]
|
4 |
birbantbirbant, birbanci, birbancie, birbanta, birbantach, birbantami, birbantem, birbantom, birbantowi, birbantów, birbanty
|
<< przepiórka | sul >> |