[gr. apo- ´od´ i phon - ´głos´] - najstarsza, sięgająca doby wspólnoty praindoeuropejskiej altemacja wokaliczna. Jej ślady odnaleźć możemy nie tylko w języku polskim, ale także w innych językach należ [..]

(gr. apophoné ‘przeg³os’) jêzykozn. wystêpowanie oboczno¶ci w morfemach wyrazów, (np. o : e - woziæ : wie¼æ.

«oboczność samogłosek w rdzeniach i afiksach wyrazów, będąca wykładnikiem różnic znaczeniowych i gramatycznych» • apofoniczny